Stem van de stilte

De verhalen gaan over zijn onstuimige leven en de kanker die daar een einde aan maakte, maar ook over de impact van zijn doofheid. Zo zegt hij onder andere in haar boek: ‘Doof zijn betekent dat ik een grotere concentratie heb dan iemand met open oren’.

Gerard Cornelis Hamoen groeide op in een heftige tijd en maakte onder andere twee wereldoorlogen en grote maatschappelijke veranderingen mee. Zonder schaamte, eerlijk en vol hartstocht vertelt Hamoen aan zijn dochter over de oorlogsjaren, de armoede waarin hij opgroeide en hoe zijn seksualiteit ontwikkelde. Door een bombardement werd hij doof, maar volgens de schrijfster wist hij hier bijzonder goed mee om te gaan en wilde hij niet bij de pakken neerzitten.

Hamoen vond onder andere troost in het lezen van boeken. ‘Het betekent dat ik geen muziek kan horen. Muziek gaf mijn ziel vleugels, charme aan mijn verdriet, vreugde aan mijn leven. Doof zijn betekent dat ik een grotere concentratie heb dan iemand met open oren. Het lezen van boeken is een medicijn tegen eenzaamheid, klein bewustzijn, onkunde en tegen dom denken.’